نمایندگی نصب و سرویس و تعمیر کولرگازی اسپلیت در شیراز-عظیمی
يكشنبه, ۲۸ مهر ۱۳۹۸، ۰۲:۱۰ ب.ظ
سیستم‌های تمام هوایی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
سیستم‌های با حجم هوای ثابت (Constant-Air-Volume Systems) یا سیستم‌های CAV:
در سیستم‌های CAV، کنترل سرمایش و گرمایش به وسیله تغییر دمای هوای تامینی انجام می‌شود و حجم هوای ورودی به فضا ثابت است.
سیستم‌های با حجم هوای متغیر (Variable-Air-Volume Systems) یا سیستم‌های VAV:
در سیستم‌های VAV، کنترل سرمایش و گرمایش با ثابت نگه داشتن دمای هوای ورودی و تغییر حجم هوا انجام می‌شود.
سیستم‌های هوا–آب
سیستم‌های هوا–آب (Air & Water systems) به وسیله توزیع همزمان هوای تهویه شده و آب به ترمینال یونیت‌های (Terminal Units) نصب شده در فضاها، تهویه را انجام می‌دهند. هوا و آب در اتاق مکانیک مرکزی گرم و یا سرد می‌شوند. به هوای تامینی، هوای اولیه (Primary Air) گفته می‌شود که از هوای سیرکوله شده (Recirculated Air) یا هوای ثانویه اتاق مشخص شود.
مزایا و معایب سیستم‌های هوا–آب
به علت ظرفیت حرارتی بالاتر و دانسیته بسیار بالاتر آب در مقایسه با هوا، سطح مقطع لوله‌ها برای یک میزان ظرفیت سرمایش یا گرمایش بسیار کوچک‌تر از کانال‌کشی است. به دلیل این که بخش زیادی از بار سرمایشی یا گرمایشی فضا به وسیله بخش آبی سیستم‌های هوا و آب تامین می‌شود، نیاز به کانال توزیع در این سیستم‌ها بسیار کم‌تر از سیستم‌های تمام هوا می‌باشد که باعث صرفه‌جویی در فضای ساختمان می‌شود. اگر سیستم به صورتی طراحی شده باشد که تامین هوای اولیه با نیاز تهویه برابر باشد و یا با میزان اگزاست مورد نیاز برابر باشد، سیستم هوای برگشت را می‌توان حذف کرد.
سیستم هواساز در یک سیستم هوا–آب نسبت به یک سیستم تمام هوا کوچک‌تر است، در حالی که ونتیلاسیون مثبت ایجاد می‌کند. می‌توان زون‌های مختلف را به صورت جداگانه کنترل کرد و از تامین مستقل نیازهای سرمایش و گرمایش آن‌ها مطمئن بود. در زمان‌های مناسب و یا در ساعت‌های غیر مسکونی، می‌توان نیازهای گرمایشی را تنها به وسیله بخش آب سیستم بدون استفاده از سیستم هوای مرکزی تامین کرد. زمانی که تمام هوای اولیه از خارج تامین می‌شود، می‌توان از حرکت آلاینده‌ها در بین اتاق‌ها جلوگیری کرد.
طراحی سیستم هوا–آب برای فصل‌های گذار بسیار بحرانی است. انجام تغییرات فصلی می‌تواند مشکل و به بهره‌برداران ماهر نیاز داشته باشد. کنترل سیستم‌های هوا–آب پیچیده‌تر از سیستم‌های تمام هوا است و امکان کنترل کامل رطوبت وجود ندارد. ترمینال یونیت‌ها و فن‌کویل‌ها نیاز به تعمیر و نگهداری در محل دارند.
